Kazım Özalp’in Babası Kimdir? Bir Gece, Bir Sorunun Peşinde
Kayseri’nin soğuk akşamlarında, kafamda bir sürü düşünceyle yalnız başıma yürüyordum. Herkes evine gitmiş, sokaklar sessizleşmişti. Ama ben, bugüne kadar sormadığım bir soruyu sormak zorunda kalmıştım: Kazım Özalp’in babası kimdir? Evet, belki çok sıradan bir soru gibi görünebilir ama o kadar basit değil. Bu sorunun ardında bir hikaye var, hem de bana ait.
Bir Sabah Uyandım, Sonra Kazım Özalp’i Düşündüm
Sabah işe gitmek için uyanıp, çayı hazırlarken mutfakta bir şey takıldı kafama. Kazım Özalp. Son günlerde sıkça duyduğum bir isimdi, ama bir şekilde babasının kim olduğunu hiçbir zaman netleştirememiştim. Herkesin bir babası vardır, diye düşünüyordum ama Kazım’ın babasına dair bir şey bilmemek, bana garip gelmeye başlamıştı.
Bir gün, Kazım’la bir kahve içmeye karar verdik. O, üniversiteyi bitirmiş, iş hayatına atılmış bir arkadaşım. Genelde samimi bir şekilde sohbet ederiz ama bu kez kalbimde başka bir soru vardı. Bir türlü içimden o soruyu sormaya cesaret edemedim. Kazım’ın babası hakkında çok merak ettiğim şey vardı ama bir türlü doğru zamanı bulamıyordum. “Kazım, baban kimdir?” diye sormak ne kadar doğru olurdu?
Bir Gün, Merakım Daha Da Büyüdü
O gün Kazım ile kahvemi yudumlarken, gözlerimin içine bakıp “Babam” dediğinde her şey değişti. Kısa bir sessizlik oldu, ve sonrasında söylediği o kelimeyle dünya biraz daha yakınlaştı. “Baban kimdir, Kazım?” dedim. Gerçekten cesaretimi toplamak, içimdeki o merakı dışa vurmak zor olmuştu. Ama cevabı bir anlık tereddütle gelmişti: “Babam? Babamı çok da iyi tanımam…”
Böyle bir yanıt beklemiyordum. Hemen sormaya devam ettim: “Neden, yani tanımadığın bir baban mı var?” Kazım, gözlerini kaçırarak derin bir iç çekti. “Baba dediğin sadece bir isim değil, bir kişilik olmalı. Bunu bizde hiç bulamadım. Bazen insanlar sadece kan bağıyla birbirine bağlıdır, ama hissedemezsin o bağın sıcaklığını. Bunu ben hissetmedim.”
Kazım’ın sesi titriyordu, ama bu titreme bir hüzün değil, bir hayal kırıklığıydı. Kendimi bir anda o kadar savunmasız hissettim ki, Kazım’ın hayatındaki o boşlukları hissetmek beni de derinden etkiledi. Kendimi bir anda onun yerine koydum. Ailemde de bazı eksiklikler vardı ama babam hep yanımdaydı. Kazım’ın bu kadar sessiz bir şekilde kendi babasızlığını anlatması, içimde karmaşık duygulara yol açtı.
Duygularımın Karşısında Kendi Sorularım
Kazım’ın söyledikleri kafamda yankılanmaya başladı. Baba olmak ne demekti? Bir baba sadece kan bağının ötesinde, bir çocuğun hayatına nasıl dokunabilirdi? Bir baba, çocuğuna sadece fiziksel değil, duygusal bir bağ da kurmalıydı. Ama ya kurmazsa? Kazım’ın babası her ne sebeple olursa olsun, ona bu bağı hissettirememişti.
Bir yanda Kazım’ın hissettiği o eksikliği paylaşıyor, diğer yanda babamın benim hayatımda ne kadar önemli bir figür olduğunu düşünüyorum. İçimi bir hayal kırıklığı sardı. Kazım’ın boşluklarla dolu gözleri, bana gerçekten de babanın kim olduğunu ve ne olduğunu sorgulatıyordu.
Bir Gün, Belki de O Soruyu Yine Soracağım
O günden sonra, Kazım’ın babasına dair soru hep aklımda kalacak. “Kazım Özalp’in babası kimdir?” sorusu bana bir şeyler öğretti, belki de daha derin anlamlar taşıyan bir şey. Kazım’ın babası kimdi, bilmiyorum. Ama belki de asıl sorulması gereken soru şuydu: Bir baba olmanın tanımı neydi?
Bir gün belki de Kazım’a, “Babanla daha fazla zaman geçirebileceğin bir gün gelir mi?” diye sorarım. Ya da belki de, Kazım’ın babasına dair geçmişte kalanları ona tekrar hatırlatacak bir fırsat yaratırım. Ama bu, zamanla olacak bir şey. Kazım’la konuşurken hissettiğim duygular, beni bir yanda çok üzüyor, bir yanda da hayatın karmaşıklığına dair yeni bir bakış açısı kazandırıyor.
Sonuç: Babanın Kim Olduğu Önemli Mi?
Kazım Özalp’in babası kimdir sorusuyla başladım, ama şimdi fark ediyorum ki asıl soru, “Bir babanın kim olduğu, gerçekten de hayatımızda ne kadar yer kaplar?” Her şeyin sonunda belki de en kıymetlisi, aradığımız o bağı kurabilmektir. Babalar, çocuklarının hayatında her zaman bir iz bırakır. Ama bazen o izler eksik olur. Kazım’ın hayatındaki eksik olan şeyler, belki de bana daha güçlü bir bağ kurmanın ne kadar kıymetli olduğunu hatırlatıyordur.